Umowa na czas określony a przyczyna wypowiedzenia – wyrok TSUE
Pracownik z umową na czas określony musi być informowany o przyczynach wypowiedzenia tak samo jak pracownik z umową na czas nieokreślony. Ustawa krajowa, która pozwalałaby na wskazywanie przyczyn jedynie pracownikowi na czas nieokreślony, byłaby niezgodna z prawem unijnym.
Sąd polski zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem prejudycjalnym, czy różnica w wymogach dotyczących rozwiązywania umów o pracę, w zależności od tego czy umowa zawarta jest na czas określony czy nieokreślony zgodna jest z Dyrektywą 99/70/WE tj. Porozumieniem ramowym w sprawie pracy na czas określony.
TSUE orzekł, że uregulowanie krajowe, które pozwala pracodawcy uniknąć przedstawienia uzasadnienia rozwiązania umowy o pracę na czas określony, w przeciwieństwie do umowy na czas nieokreślony, jest niezgodne z prawem unijnym. Każdy pracownik powinien otrzymać istotne informacje dotyczące swojego zwolnienia oraz mieć prawo do skutecznego środka prawnego.
Sąd polski sformułował pytanie prejudycjalne w grudniu 2020 r. Przed nowelizacją z kwietnia 2023 r. pracodawca musiał podać przyczynę wypowiedzenia umowy jedynie w przypadku umowy na czas nieokreślony. Zaktualizowane przepisy kodeksu pracy, wymagające wskazania przyczyny rozwiązania umowy zarówno na czas określony, jak i nieokreślony, są więc zgodne z prawem unijnym.
