Mobbing

Mobbing to zjawisko, które niestety często jest bagatelizowane i lekceważone, aż do momentu, kiedy staje się przedmiotem publicznych dyskusji, ogólnopolskich afer i skandali. Temat mobbingu wydaje się być wówczas na ustach wszystkich. Komentowany jest w mediach, w rozmowach z przyjaciółmi, czy w dyskusjach związanych z miejscem pracy. Jednak kiedy mobbing dotyczy nas osobiście lub osoby z naszego najbliższego otoczenia, często bagatelizujemy ten problem lub wstydzimy się o nim mówić. Paradoksalnie, mobbing w miejscu pracy jest zjawiskiem powszechnym i niestety, nieustannie przybiera na sile.

 

Niestabilne warunki na rynku pracy, kryzysy gospodarcze, a także lęk przed utratą pracy, to czynniki, które sprzyjają nasileniu się mobbingu. W takich okolicznościach agresja i zachowania mobbingowe mogą stać się mechanizmem obronnym dla osób, które czują się zagrożone lub niespokojne o swoją przyszłość zawodową.

 

Mobbing to uporczywe i długotrwałe działania, zachowania kierowane przeciwko konkretnej osobie, które mają na celu upokorzenie, izolację lub wyeliminowanie jej z zespołu pracowniczego. Obejmuje to zarówno mobbing pionowy, czyli zachowania agresywne ze strony przełożonych w stosunku do podwładnych, jak i poziomy, czyli zachowania agresywne pomiędzy współpracownikami na tym samym poziomie hierarchii.

 

Dla ofiary mobbingu ważne jest, aby wiedziała, jak można dokumentować zachowania agresora. To może być kluczowe dla ewentualnego postępowania sądowego czy dyscyplinarnego. Dokumentowanie mobbingu może obejmować sporządzanie notatek dotyczących konkretnych incydentów, zebranie dowodów w postaci e-maili, wiadomości tekstowych czy innych komunikatów, a także zebranie zeznań od świadków.

 

Pracodawca ma obowiązek zapobiegać mobbingowi oraz wyjaśniać, jakie kary przewidziane są za stosowanie mobbingu, które mogą obejmować karę grzywny, odszkodowanie dla ofiary, a nawet zwolnienie sprawcy z pracy.

 

Warto pamiętać, że walka z mobbingiem to odpowiedzialność zarówno pracodawcy, jak i pracowników. Każdy z nas może być świadkiem lub ofiarą mobbingu, dlatego ważne jest, aby zachować czujność, być solidarnym z innymi i reagować, kiedy zauważymy, że ktoś jest mobbingowany.

 

Czym jest mobbing?

Mobbing to zjawisko, które wielu z nas kojarzy z brakiem kultury i etyką w organizacji, długotrwałym nękaniem mającym na celu upokorzenie pracownika, niedocenieniem jego wysiłków i osiągnięć, czy uporczywym zastraszaniem. Wiele osób słyszało o mobbingu i wie, jak ważne jest przeciwdziałanie temu zjawisku w miejscu pracy. Jednak w praktyce często trudno jest zdefiniować, co dokładnie stanowi mobbing i jakie konkretne zachowania są traktowane jako mobbing przez prawo.

 

Często, nawet kiedy doświadczamy różnych rodzajów nieprzyjemności, uznajemy nasze środowisko pracy za opresyjne i oczekujemy od współpracowników tylko najgorszego, rzadko przyznajemy sami przed sobą, że te doświadczenia są przejawami mobbingu. Możemy mieć trudności z przyznaniem, że nasza szefowa czy kolega z pracy to mobber, który dopuszcza się czynów zakazanych przez polskie prawo.

 

Dlatego warto jasno wyjaśnić, czym jest mobbing w miejscu pracy i jakie są jego przejawy. Przede wszystkim, warto zaznaczyć, że każdy może stać się ofiarą mobbingu, niezależnie od pozycji zajmowanej w hierarchii firmy. Zarówno pracodawca, bezpośredni przełożony, jak i kolega lub koleżanka z pracy mogą dopuścić się działań i zachowań, które noszą cechy mobbingu.

 

Zła atmosfera w pracy, niedocenienie naszych wysiłków i jednorazowe ośmieszenie czy poniżenie pracownika nie są traktowane przez prawo jako mobbing. Aby lepiej zrozumieć to zjawisko, warto odnieść się do definicji mobbingu zawartej w Kodeksie pracy.

 

Mobbing oznacza „działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników”.

 

To bardzo ważne, aby wszyscy pracownicy byli świadomi, czym jest mobbing, jakie są jego skutki i jak można mu przeciwdziałać. Edukacja na temat mobbingu powinna być częścią szkoleń dla pracowników na wszystkich poziomach organizacji, a pracodawcy powinni aktywnie działać na rzecz zapobiegania mobbingowi, monitorując atmosferę w pracy i reagując na wszelkie doniesienia o mobbingu.

 

Mobbing jest definiowany jako świadome i uporczywe nękanie psychiczne pracownika, które może mieć różne formy, zarówno werbalne, jak i niewerbalne. Odpowiedzialna za to może być pojedyncza osoba, na przykład przełożony lub współpracownik, ale także większa grupa osób, a nawet cała organizacja.

 

Ważne jest również zrozumienie różnicy między mobbingiem a dyskryminacją, które często są mylone. Dyskryminacja i mobbing to dwa różne zjawiska, chociaż granica między nimi jest subtelna. Dyskryminacja może wynikać z płci pracownika, wieku, religii, przekonań politycznych lub orientacji seksualnej. Możemy mówić o dyskryminacji, gdy pracownik jest traktowany inaczej z powodu jednej lub kilku cech wskazanych w Kodeksie pracy. Z kolei mobbing to długotrwałe i uporczywe nękanie w miejscu pracy bez względu na cechy pracownika lub w sytuacji, gdy nie odgrywają one pierwszoplanowej roli.

 

Warto pamiętać!

Aby działania i zachowania prześladowcy były uznane za mobbing, nie mogą być jednorazowe. Muszą być to działania uporczywe i długotrwałe.

 

Skutki mobbingu mogą być poważne i długotrwałe, zarówno dla ofiary, jak i dla całego środowiska pracy. Ofiary mobbingu mogą doświadczać problemów zdrowotnych, takich jak stres, depresja, lęki, a nawet problemy somatyczne. Mogą również mieć trudności z koncentracją, co może wpłynąć na ich wydajność w pracy. Długotrwałe nękanie może prowadzić do utraty pracy, a nawet do trwałych problemów z zdrowiem psychicznym.

 

Mobbing może prowadzić do niskiego morale w miejscu pracy, wysokiego poziomu stresu, większej rotacji pracowników i obniżonej wydajności. Dlatego tak ważne jest, aby pracodawcy aktywnie działać na rzecz zapobiegania mobbingowi i reagować na wszelkie sygnały dotyczące tego zjawiska.

 

Przykłady mobbingu

Prawo definiuje mobbing jako pewne zachowania skierowane przeciwko pracownikowi. Chociaż Kodeks pracy nie wylicza konkretnych zachowań uznawanych za mobbing, określa ogólny charakter takich działań, które mogą przyjmować różne formy. Zarówno nierówne traktowanie w pracy, jak i różne formy przemocy psychicznej wobec pracownika, mogą stanowić podstawę do oskarżenia o mobbing. 

 

Przykłady często spotykanego mobbingu obejmują:

• nieuzasadniona krytyka pracownika;
• nieprzyznawanie zatrudnionemu żadnych zadań lub wydawanie absurdalnych poleceń;
• stałe przydzielanie zadań poniżej kompetencji pracownika;
• stałe przydzielanie nadmiernej ilości pracy;
• ograniczanie możliwości swobodnego wypowiadania się pracownika i niedopuszczanie go do głosu;
• wyznaczanie nierealistycznych terminów wykonania zadań;
• ośmieszanie i poniżanie pracownika;
• rozsiewanie plotek na jego temat;
• sugerowanie choroby psychicznej;
• uniemożliwianie pracownikowi korzystania z przysługujących mu przerw w pracy;
• nękanie telefonami i wiadomościami;
• zatajanie informacji istotnych dla pracownika;
• niestosowne żarty pod adresem pracownika.

 

Najczęściej stosowane praktyki mobbingowe polegają na działaniach uniemożliwiających pracownikowi swobodne wypowiadanie się, osłabiających więzi społeczne i obniżających reputację pracownika, oraz utrudniających wykonywanie czynności zgodnych ze stanowiskiem pracy. Czasami celem oprawcy jest zmuszenie pracownika do złożenia wypowiedzenia lub uniemożliwienie mu wykonywania pracy.

 

Rodzaje mobbingu

Wielu ludzi uznaje, że mobbing ma miejsce, gdy przełożony stosuje praktyki terroru psychicznego skierowane przeciwko podwładnemu. Jednak warto zrozumieć, że mobbing w miejscu pracy może przyjmować różne formy i występować w różnych konfiguracjach.

 

W zależności od podmiotu wykonującego mobbing, możemy wyróżnić dwa główne rodzaje mobbingu – mobbing poziomy i mobbing pionowy. Mobbing poziomy zachodzi między pracownikami na tym samym poziomie hierarchii w firmie, zaś mobbing pionowy zachodzi na linii pracodawca-pracownik i oparty jest na różnych poziomach hierarchii zatrudnienia. W tej sytuacji oprawca wykorzystuje swoją pozycję w firmie.

 

Szczególnym typem mobbingu pionowego jest tzw. staffing, czyli forma mobbingu polegająca na tym, że pracownik lub grupa pracowników podejmuje działania godzące w przełożonego i mające ma celu wyeliminowania go z firmy czy nakłonienie do odejścia z kierowniczego stanowiska.

 

Warto pamiętać!

Mobbing w miejscu pracy nie dotyczy tylko relacji przełożony-podwładny. Niedozwolone praktyki, mobbing i dyskryminacja mogą występować także w relacjach pomiędzy pracownikami zatrudnionymi na równorzędnych stanowiskach.

 

Inny sposób klasyfikacji mobbingu opiera się na charakterze niedozwolonych praktyk. W tym kontekście możemy wyróżnić mobbing bezpośredni i mobbing pośredni. Pierwszy z nich przejawia się w osobistych uwagach kierowanych bezpośrednio do ofiary mobbingu. Drugi rodzaj, mobbing pośredni, dotyczy zachowań mobbera, który oddziałuje na ofiarę poprzez jej otoczenie. Przykładem tego rodzaju mobbingu jest rozpowiadanie plotek na temat pracownika.

 

Mobbing bezpośredni może obejmować nie tylko uwagi werbalne, ale także działania, takie jak celowe ignorowanie ofiary, wydawanie jej absurdalnych poleceń lub publiczne poniżanie. Z kolei mobbing pośredni może objawiać się nie tylko poprzez rozpowiadanie plotek, ale także poprzez inne działania, które wpływają na otoczenie ofiary, takie jak manipulowanie innymi pracownikami, aby wyizolować ofiarę, lub umieszczanie ofiary w sytuacjach, które obniżają jej status lub reputację wśród kolegów.

 

Ponadto, mobbing może być też klasyfikowany na podstawie motywacji sprawcy. Na przykład, mobbing może być motywowany zazdrością, chęcią wywierania kontroli lub pragnieniem eliminowania ofiary jako konkurencji. Zrozumienie różnych form i motywacji mobbingu może pomóc w zapobieganiu temu zjawisku oraz w opracowywaniu skutecznych strategii zaradczych.

 

Etapy mobbingu

Mobbing w miejscu pracy może stopniowo narastać. Działania mobbera na początku często są niewidoczne dla ofiary, ale z czasem się nasilają. Dlatego właśnie wyróżnia się cztery etapy mobbingu.

• Przygotowania

Pierwszy etap, etap przygotowawczy, może obejmować konflikt, który nie został właściwie rozwiązany. W tym momencie ofiara mobbingu może być nawet nieświadoma potencjalnego zagrożenia i wierzyć, że możliwe jest rozwiązanie sporu i uniknięcie sytuacji kryzysowej. Podłożem konfliktu może być drobnostka lub poważniejsze nieporozumienie. Kluczowe jest to, że konflikt wywołał silne emocje u mobbera. Na tym etapie ofiara, nie zdając sobie sprawy z systematyczności pewnych zachowań oprawcy, próbuje je tłumaczyć i usprawiedliwiać, ignoruje nieodpowiednie zachowanie mobbera. Nie zdając sobie sprawy z faktu, że prześladowca wybrał ją jako cel, nie potrafi odpowiednio reagować na jego prowokacje.

• Eskalacja

W drugim etapie mobbingu mamy już do czynienia z widoczną eskalacją problemu i rozpoczęciem pewnego rodzaju walki przez ofiarę. Oprawca zwiększa częstotliwość swoich działań, na przykład zaczyna głośniej komentować pracę ofiary, upokarza ją publicznie. Rozpoczyna się proces degradacji pracownika w grupie. Z kolei u mobbingowanego wszystkie te działania prowadzą do ciągłego stresu i napięcia, powodując pogorszenie stanu fizycznego i psychicznego. Wydajność ofiary mobbingu maleje, a każde wyjście do pracy wiąże się z ogromnym napięciem psychicznym. Mobber liczy na milczenie ofiary. Zaczyna czuć się bezkarny, co stanowi zachętę do dalszego dręczenia ofiary.

• Nasilenie agresji

Kolejny etap to nasilenie się agresji mobbera i widoczna degradacja ofiary w grupie. Utrwalenie pewnych zachowań mobbera przechodzi już w etap stabilnego mobbingu. Prześladowany pracownik staje się kozłem ofiarnym, który ponosi odpowiedzialność za każde niepowodzenie w zespole. Otoczenie zaczyna się oddzielać od ofiary, która zostaje sama ze swoim problemem. Pracownik doświadczający mobbingu ma poczucie bycia zaszczutym, odczuwa lęk i silny stres uniemożliwiający normalne wykonywanie obowiązków zawodowych.

• Upokorzenie

W ostatnim etapie mamy do czynienia z upokorzeniem ofiary. Mobbingowany, który jest nieustannie poddawany terrorowi psychicznemu, nie jest w stanie wykonywać swoich obowiązków. Problemy w pracy i wyczerpanie psychiczne wpływają także na życie osobiste pracownika. Jest on zastraszony i zrezygnowany. Załamanie psychiczne może prowadzić do stanów depresyjnych, a nawet myśli samobójczych.

 

Fazy mobbingu mogą przebiegać w różnych tempach i mogą być różnie intensywne w zależności od sytuacji. Ponadto, skutki mobbingu mogą wykraczać poza miejsce pracy, wpływając na życie osobiste ofiary, jej relacje z rodziną i przyjaciółmi, a także na jej zdolność do funkcjonowania w społeczeństwie.

 

Jak komunikować się z mobberem?

W drugim etapie mobbingu ofiara zdaje sobie sprawę z sytuacji, w której się znajduje. Regularność pewnych zachowań ze strony prześladowcy może już wskazywać na stabilny mobbing. W takich przypadkach ważne jest, aby mówić o tym głośno. Pamiętaj, że mobber liczy na milczenie ofiary, ponieważ brak zdecydowanej reakcji stanowi dla niego zachętę i podstawę do dalszego znęcania się. Dlatego tak ważne jest głośne mówienie o dyskryminacji, prześladowaniach i mobbingu. Jeśli zauważysz powtarzalność pewnych wzorców i masz poczucie, że padłeś ofiarą mobbingu, mów o tym głośno.

 

Podczas rozmowy z mobberem wyraźnie zaznacz swoje granice i powiedz, że nie godzisz się na takie traktowanie. Pamiętaj jednak, że mobber zazwyczaj jest przekonany, że nie robi nic złego. Nie ma poczucia, że dręczy ofiary, a jeśli jest tego świadomy, szanse, że otwarcie przyzna się do nękania i przeprosi, są niewielkie. Efektem mogą być więc bezowocne rozmowy i konieczność podjęcia dalszych działań. W takim przypadku warto unikać bycia samemu z prześladowcą i upewnić się, że rozmowy z nim zawsze odbywają się w obecności innych osób. W sytuacji, gdy ofiara zdecyduje się złożyć oskarżenie o mobbing, to właśnie te osoby będą świadkami w sprawie.

 

Warto pamiętać!

Jeśli doświadczasz mobbingu, jasno komunikuj oprawcy swoje granice. Reaguj na każdą prowokację mobbera. Mów głośno o mobbingu współpracownikom, przełożonemu, pracownikom działu HR.

 

Nawet jeśli mobber nie przyznaje się do swoich działań lub wydaje się niewrażliwy na twoje uczucia, ważne jest, abyś wyraził swoje obawy. Mówiąc głośno o mobbingu, dajesz znać innym, co się dzieje, co może skłonić ich do podjęcia działań lub przynajmniej do wsparcia cię w tej trudnej sytuacji.

 

Pamiętaj, że w przypadku mobbingu ważne jest także, aby zadbać o siebie. Rozważ korzystanie z pomocy psychologa lub doradcy, którzy mogą pomóc ci poradzić sobie z tym trudnym doświadczeniem i nauczyć cię technik radzenia sobie z sytuacjami stresowymi.

 

Jeśli nie czujesz się komfortowo, możesz również porozmawiać z przełożonym lub działem HR o tym, co się dzieje, aby mogli oni podjąć odpowiednie kroki w celu zatrzymania mobbingu. W niektórych przypadkach może być również konieczne podjęcie kroków prawnych, więc ważne jest, abyś miał zapisane wszystkie incydenty, które miały miejsce, i dowody na to, co się stało.

 

Jak udowodnić mobbing?

Oskarżenie o mobbing, pozew przeciwko mobberowi i ostatecznie odszkodowanie za mobbing – droga do udowodnienia nielegalnych praktyk może być wyboista. Niestety, udowodnienie mobbingu jest często skomplikowane. Ofiara musi posiadać solidne dowody, które wskazują na powtarzalność działań oprawcy i zakwalifikowanie jego czynów jako działania niezgodne z prawem, jakim jest mobbing.

 

Dowody tekstowe

Ofiara mobbera powinna dokumentować wszystkie przypadki szykanowania, wraz z okolicznościami, w jakich miały miejsce. Należy zachować wszelkie wiadomości e-mail i SMS, które świadczą o psychicznym terrorze ze strony mobbera.

 

Świadkowie

Równie ważne może być zebranie świadków, którzy potwierdzą, że zachowania mobbera miały miejsce. Należy jednak pamiętać, że często będą to osoby z naszego środowiska zawodowego, które mogą nie chcieć występować w sądzie przeciwko swojemu przełożonemu lub współpracownikowi. Niestety zdarza się, że ofiara mobbingu jest izolowana, a zespół bagatelizuje jej doświadczenia, lub kadra zarządzająca nie chce przyznać, że w firmie dochodzi do nieprawidłowych praktyk. Mimo to, warto poszukać osoby godnej zaufania w otoczeniu, która przełamie ten krąg milczenia. Warto pamiętać, że sprawca mógł wcześniej dokonywać szykanowania innej osoby, która również była ignorowana lub milczała, na przykład z obawy przed zwolnieniem.

 

Ponadto, warto przypomnieć pracodawcy, że działania antymobbingowe są jego prawnym obowiązkiem, a ich zaniechanie stanowi naruszenie prawa.

 

Dokumentacja medyczna

Ofiara powinna także zadbać o dokumentację medyczną i psychologiczną. Potwierdzi ona, że ofiara korzystała z leczenia i będzie świadczyć, że w wyniku mobbingu doszło do pogorszenia stanu psychicznego lub fizycznego pracownika.

 

Nagrania

Każda ofiara mobbingu, zanim postanowi wytoczyć proces i oskarżyć mobbera, musi być jak najlepiej przygotowana do udowodnienia mu winy. Jednym z takich dowodów mogą być wiadomości głosowe otrzymane od prześladowcy lub nagrania rozmów. Jednak z tym ostatnim problem nie jest tak prosty. Z jednej strony, pracownik chcąc udowodnić winę mobberowi, może wykorzystać wszelkie dostępne środki dowodowe. Z drugiej strony, wszystko musi być zgodne z literą prawa, która nie zawsze jest jednoznaczna.

 

Należy pamiętać, że możemy nagrywać wszystkie rozmowy, w których bierzemy bezpośredni udział. Niedozwolone jest jednak nagrywanie bez zgody rozmówców wymiany zdań, której nie jesteśmy uczestnikami. Jeżeli ktoś mobbinguje nas werbalnie w bezpośredniej rozmowie, jak najbardziej możemy utrwalić jej przebieg i wykorzystać później to nagranie jako dowód.

 

Komu zgłosić mobbing?

Mobbing w pracy należy zgłaszać bezwzględnie. Osoba dopuszczająca się mobbingu musi ponieść konsekwencje, a pokrzywdzony pracownik ma prawo domagać się zadośćuczynienia za doznane krzywdy. Aby móc dochodzić swoich praw, warto wiedzieć, gdzie zgłosić mobbing w pracy.

 

Niedozwolone zachowania mające na celu poniżenie, upokorzenie lub lekceważenie pracownika powinny być zgłaszane przede wszystkim przełożonemu. Jeśli jednak to właśnie od niego pracownik doświadcza mobbingu, problem należy zgłosić pracodawcy lub pracownikowi wyższego szczebla. Warto również zasygnalizować problem pracownikowi działu kadr, jeśli taki istnieje w firmie. Ofiara mobbingu może zgłosić ten fakt także bezpośrednio do Państwowej Inspekcji Pracy (PIP) lub sądu pracy.

 

Warto pamiętać!

Mobbing w pracy powinien być zgłoszony w pierwszej kolejności przełożonemu, o ile to nie on jest osobą dopuszczającą się mobbingu. Ofiara mobbingu może zgłosić się również bezpośrednio do PIP lub sądu pracy.

 

Konsekwencje mobbingu

Mobbing wiąże się z konsekwencjami, zarówno karnymi, jak i cywilnymi dla sprawcy. Aby wytoczyć proces sądowy z powodu mobbingu, konieczne jest rozwiązanie umowy o pracę, wskazując mobbing jako przyczynę odejścia z pracy. Wtedy ofiara ma prawo do żądania odszkodowania.

 

Kodeks pracy określa obowiązki pracodawcy w zakresie przeciwdziałania mobbingowi. Zgodnie z tym przepisem, pracownik, który doznał rozstroju zdrowia spowodowanego mobbingiem, ma prawo dochodzić od pracodawcy odpowiedniego odszkodowania. Ponadto, pracownik, który doznał mobbingu lub rozwiązał umowę o pracę z powodu mobbingu, może żądać od pracodawcy odszkodowania w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie innych przepisów. Ważne jest, aby oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę było sporządzone na piśmie i zawierało uzasadnienie.

 

Przepisy Kodeksu pracy uznają prawa ofiar mobbingu do odszkodowania za doznaną krzywdę, jeżeli mobbing spowodował u nich rozstrój zdrowia. Aby uzyskać odszkodowanie, ofiara musi jednak wykazać, że mobbing rzeczywiście miał miejsce i że prowadził do rozstroju zdrowia. To oznacza, że proces sądowy będzie składał się z dwóch etapów: udowodnienia, że mobbing był stosowany, a następnie zbadania, czy mobbing przyczynił się do rozstroju zdrowia ofiary.

 

Jeżeli działania mobbera nie będą miały znamion przestępstwa, będą one podlegać przepisom Kodeksu cywilnego. Jego ochrona roztacza się na dobra osobiste, roszczenia majątkowe i niemajątkowe, których można żądać w związku z naruszeniem tych praw. Jednakże, mobbing może być również uznany za przestępstwo, co jest określone w Kodeksie karnym.

 

Osoba, która złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do dwóch lat.

 

Ponadto, jeżeli czyny mobbera zostaną zakwalifikowane jako znęcanie się, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od trzech miesięcy do pięciu lat.

 

Niesłuszne oskarżenie o mobbing

Tak jak osoba dopuszczająca się mobbingu może zostać pociągnięta do odpowiedzialności prawnej, równie ważne jest to, że osoba, która niesłusznie oskarża innego, na przykład swojego przełożonego o mobbing, również nie jest wolna od konsekwencji prawnych. Oskarżenia o mobbing mogą być niezwykle szkodliwe, naruszając reputację osoby oskarżonej, potencjalnie niszcząc jej karierę zawodową i mogąc negatywnie wpłynąć na wizerunek w środowisku biznesowym.

 

Pierwszym krokiem w reagowaniu na fałszywe oskarżenia o mobbing powinno być skierowanie oficjalnego wezwania do oskarżającego, aby zaprzestał rozpowszechniania nieprawdziwych informacji. Wezwanie to może być przygotowane przez prawnika i powinno zawierać szczegółowy opis oskarżeń, wyjaśnienie, dlaczego są one nieprawdziwe, oraz żądanie, aby oskarżający zaprzestał ich rozpowszechniania. Jeżeli osoba, która kieruje fałszywe oskarżenia nie zareaguje na wezwanie i nie zaprzestanie rozpowszechniania fałszywych informacji, kolejnym krokiem może być wystąpienie z pozwem o ochronę dóbr osobistych.

 

Dobra osobiste, takie jak reputacja i dobre imię, są chronione przez prawo, a ich naruszenie może skutkować obowiązkiem naprawienia szkody przez osobę naruszającą. W takim przypadku, sąd może przyznać odszkodowanie za krzywdę wyrządzoną fałszywym oskarżeniem o mobbing.

 

Warto pamiętać, że obowiązek dowodzenia, że oskarżenie o mobbing jest niesłuszne, spoczywa na osobie, która została oskarżona. Dlatego ważne jest, aby zgromadzić wszelkie dowody, które mogą potwierdzić, że oskarżenie jest nieprawdziwe, takie jak zeznania świadków, dokumenty, e-maile itp.

 

Niesłuszne oskarżenie o mobbing może prowadzić do konsekwencji prawnych dla osoby, która dopuściła się fałszywego oskarżenia. Jeżeli próby rozwiązania sprawy na drodze pozasądowej nie przyniosą rezultatów, zaleca się podjęcie działań prawnych, aby oczyścić swoje imię i ewentualnie uzyskać odszkodowanie za doznaną krzywdę.

 

Podsumowanie

Mobbing może prowadzić do odpowiedzialności karnej i cywilnej dla sprawcy. Osoba, która doświadcza mobbingu, może domagać się odszkodowania od pracodawcy, jeżeli mobbing doprowadził do rozstroju zdrowia lub jeżeli z powodu mobbingu rozwiązano umowę o pracę.

 

Z drugiej strony, osoba, która niesłusznie oskarża innego o mobbing, także może być pociągnięta do odpowiedzialności prawnej. Fałszywe oskarżenia o mobbing mogą naruszać dobre imię osoby oskarżonej i negatywnie wpływać na jej wizerunek, jak i wizerunek firmy, w której pracują oskarżyciel i oskarżony.

 

W obu przypadkach, ważne jest zgromadzenie odpowiednich dowodów i skonsultowanie się z prawnikiem, aby uzyskać profesjonalną pomoc prawną. Konsekwencje prawne mobbingu i fałszywych oskarżeń o mobbing mogą być poważne, dlatego ważne jest, aby podejść do tych kwestii z należytą starannością.

 

W przypadku pojawienia się jakichkolwiek pytań lub wątpliwości związanych z problematyką prawa pracy zapraszamy do kontaktu z Kancelarią. Zespół doświadczonych prawników, udzieli odpowiedzi na wszelkie pytania oferując profesjonalną pomoc prawną. Korzystając z usług Kancelarii, mogą Państwo liczyć na profesjonalizm, rzetelność i zaangażowanie na każdym etapie współpracy.

 

Przygotowali:

Piotr Sawicki
adwokat

Damian Grodziński
aplikant adwokacki